Wat Buskens aandraagt, klinkt misschien een beetje als de boodschap ‘we moeten het zelf oplossen’. En zo is het (deels) ook. Het aanstormende zorginfarct is zo’n groot probleem dat we het niet kunnen overlaten aan politieke beslissers alleen. Laat staan aan de markt. We moeten in wezen terug in de tijd, naar de jaren dat het nog gewoon was dat mensen op elkaar letten, dat wijk- en buurtagenten wisten wat zich her en der afspeelde, dat de dokter al zijn patiënten kende.