Jumbo Ruyter heeft Leeuwarder geschiedenis in huis. Negen vrouwen samen drie eeuwen in dienst
Achter: Henny, Hendrika, Alberdina, Carla en Pietsje. Voor: Janna (in roze jasje), Nelly, Dina en Irma. EIGEN FOTO
‘Kiek, dat was Liwwadden’ heet de spaaractie. De oudgedienden sparen zeker mee, maar zijn zelf óók onderdeel van de geschiedenis van de stad. Met dienstverbanden variërend van 26 tot 44 jaar hebben ze een bak ervaring, kennen ze generaties klanten en zitten ze vol smeuïge verhalen over ‘hun’ Jumbo, die daarvoor een Elmar, Nieuwe Weme, Konmar en Super de Boer is geweest.
Zet Henny, Alberdina, Irma, Dina, Janna, Nelly, Carla, Hendrika en Pietsje samen aan een lange tafel en de anekdotes buitelen over elkaar heen. Over de nieuweling die naar de slagerij werd gestuurd om vleestomaten te halen of de stagiaire die een ‘plintenladder’ uit het magazijn moest pakken (,,supermarkthumor’’).
Nepspin
De dikke, zwarte nepspin die Henny in haar kassalade vond (,,ik weet nóg niet wie dat gedaan heeft!”), de vaste klanten die iedereen kent (‘markante types’) en dan vooral die ene meneer die dagelijks komt; ,,Als je niet weet wat je moet eten, vraag je het hem.” Het lief en leed dat de klanten met je delen en het feit dat je een soort lokale bekendheid bent: ,,Kom je bij de tandarts, zit er weer een klant in de wachtkamer.”
Ooit kon je één losse krentenbol kopen op de broodafdeling en werden de aardappelen in een centrifuge geschild. Er waren veel kleinere leveranciers, de slager had een half varken hangen en de meelauto reed voor zodat de bakker alles zelf kon maken in de winkel, die toen nog ’s avonds dicht was.
Van negen tot negen achter de kassa
,,Alleen op donderdagavond waren we open”, vertelt Pietsje. ,,Dan zaten we van negen tot negen achter de kassa en kookte de kantinejuffrouw tussendoor voor ons.” Henny: ,,Zodra de R uit de maand was, moest je een rok aan. Als je een blaasontsteking had, was een broek toegestaan.”
De negen vrouwen zijn hecht. ,,Ik voel me hier thuis”, vertelt Carla. Pietsje: ,,Ik ben hier ook vaker dan thuis.” Waarom zijn ze al zo lang bij dit bedrijf? ,,Wij zijn van een generatie voor wie vastigheid en loyaliteit belangrijk is”, omschrijft Dina het groepsgevoel. ,,En het is gezellig, er heerst een goede sfeer.’’
Hun jonge collega’s? Daar kunnen ze prima mee en leren ze ook van. Maar het oude clubje, dat deelt de ervaring en verhalen. De plaatjes vinden al gretig aftrek. ,,Het is een gekkenhuis”, weet Janna. ,,Veel verhalen komen los, het leeft.” Eén ding is wel jammer, daar zijn ze het roerend over eens. Irma: ,,Eigenlijk hadden wij natuurlijk op zo’n plaatje moeten staan.”
