Kristinn Pálsson nipt aan zijn dubbele espresso. De koffiebar in het centrum van Leeuwarden is zijn favoriete stek. Hij zit er meestal op wedstrijddagen. Op zijn telefoon het nieuws lezen, muziek luisteren. Even niet aan basketbal denken. ,,En vooral, even niet thuis zijn.” Thuis is in dit geval het appartement aan de rand van het centrum. En niet geboortestad Njardvik, in het uiterste zuidwesten van IJsland. Ruim drieduizend kilometer verderop. Zijn familie woont er nog altijd.