Vivaldi
Je moet het ze nageven: Belgen zijn creatief in het omschrijven van hun federale en gewestelijke coalities. Na de raketcoalitie, de Zweedse coalitie en de Bourgondische coalitie, kennen onze zuiderburen sinds deze week het Vivaldi-kabinet.
Belgische formateurs bereiken akkoord over inhoud ANP
Achter die fantasievolle roepnaam schuilt de complexiteit van de politiek in de federale staat. Het kleurenpalet van de nieuwe federale regering van België is namelijk behoorlijk uiteenlopend: het blauw van de liberalen, het groen van de ecologisten, het rood van de socialisten en het oranje van de christendemocratische centrumpartij. Iedere kleur een jaargetijde. Samen vormen ze le quattro stagioni , naar het klassieke meesterwerk van componist Antonio Vivaldi.
Guinnes Book of Records
De weg naar het bordes verliep moeizaam, zoals we dat van de Belgen kennen. Het leggen van de puzzel duurde 494 dagen, net geen record. In 2011 haalde België met een formatie van 541 dagen zelfs het Guinness Book of Records.
Deze week vonden zeven partijen elkaar. De Vlaamse en Waalse sociaaldemocraten, groenen en liberalen en de Vlaamse christendemocraten toonden aan dat België nog net niet onbestuurbaar is geworden. De komende 3,5 jaar moeten ze bewijzen dat België wel te besturen is.
Dat zal een lastige klus worden. Niet in de minste plaats omdat het nieuwe orkest onder leiding van de Vlaamse liberaal Alexander De Croo zich zal buigen over een staatshervorming die bij de volgende verkiezingen in 2024 gepland staat. Er wordt opnieuw gekeken naar de macht van Vlaanderen en Wallonië en de rol van de federale staat daarin. Het is de zoveelste poging om de gewesten meer bevoegdheden te geven.
Geduld van de Belgen
Belangrijker zal het worden om op korte termijn het vertrouwen van burgers te herwinnen. De wederom eindeloze onderhandelingen hebben het geduld van de Belgen op de proef gesteld en het vertrouwen in de federale staat niet vergroot.
Daar komt bij dat de parlementsverkiezingen van mei 2019 de gewesten verder uit elkaar hebben gedreven. In Vlaanderen stemde bijna de helft van de kiezers Vlaams-nationalistisch en rechts, terwijl in Wallonië en Brussel links de verkiezingen won. De Vlaamse verkiezingswinnaars N-VA en Vlaams Belang zijn nu – tot hun ongenoegen – buitenspel gezet.
De partituur die de zeven partijen schreven, is slechts een haastige poging geweest om zeven verschillende werelden bij elkaar te brengen. Iedere flank heeft zijn eigen klank ingebracht en mag op eigen paradepaardjes soleren. Het heeft veel weg van een verstandshuwelijk.
Dirigent De Croo krijgt een zware kluif om zijn orkestlieden dezelfde toon te laten aanslaan. Hij moet eenheid zoeken in een politieke cultuur waar verdeeldheid heerst. Lukt hem dat niet, dan zal de federale staat verder ontwrichten. En dan gaat het oude liedje van België weer op: aan de andere kant van de taalgrens hebben ze het gedaan.
Het commentaar is een dagelijkse rubriek waarin de Leeuwarder Courant reageert op actuele ontwikkelingen. Reageren? Gebruik de reactiemogelijkheid onder dit artikel of mail naar commentaar@lc.nl .