Stoortaal

Zo zette mijn leraar Nederlands een rode streep elke keer als hij ‘de dertiger jaren’ tegenkwam. ,,Germanisme!’’, brieste hij dan. ,,Het moet ‘de jaren dertig’ zijn.’’ Uit rebellie schrijf ik het in deze krant wel eens, al leeft die leraar al niet meer.

Trouwens, bij deze krant konden ze er ook wat van. Toen ik hier net begon, leerde ik meteen, volgens mij de eerste dag al, dat we nooit ‘het gebeuren’ schrijven (als in ‘het jeugdzorggebeuren’). Dat doe ik dus ook nooit, lelijk woord. De enige die het mag is Belcampo, in zijn verhaal Het grote gebeuren .

Oudcollega Sybe heeft er bij mij ingehamerd dat er een verschil is tussen ‘regelmatig’ en ‘geregeld’. Regelmatig betekent vaak en met regelmaat: dus bijvoorbeeld elke twintig minuten. Een trein komt regelmatig voorbij. Geregeld betekent vaak, maar zonder regelmaat. Geregeld lopen de voetgangers hier door het rode licht. (Overigens Sybe: die strijd is inmiddels verloren, bijna alles heet nu regelmatig.)

Zelf ben ik nogal gevoelig voor combinaties met ‘te springen’. Die lees je overal. Mensen die lopen te springen , bijvoorbeeld om meer mondkapjes. ‘Lopen te springen’ is op zich hetzelfde als ‘huppelen’, maar je leest nooit: Deze voetbalclub huppelt om vrijwilligers.

Nog erger is zitten te springen. Het bedrijf zit te springen om meer buitenlandse orders. Heeft u ooit wel eens iemand zittend zien springen? Het kan waarschijnlijk wel, maar dan is het geen gezicht.

Ook in onze krant lees je het geregeld, misschien zelfs regelmatig. Maar niet bij mij. Want het is stoortaal.

asing.walthaus@lc.nl