De elite veegt zijn mond na het eten af met een ‘napkin’, de onderklasse doet dat met een ‘servette | column Onze man in Manchester
Niels Posthumus, correspondent Verenigd Koninkrijk. FOTO CORNÉ SPARIDAENS
Ik dacht dat ik redelijk Engels sprak, maar van de oudere man die mij in de pub in Birmingham aanspreekt versta ik geen woord. Hij kijkt me vriendelijk aan, ik zie zijn lippen bewegen en ik hoor ook zeker zijn stemgeluid, maar de klanken die hij uitstoot willen geen woorden worden in mijn hoofd.
Nu staat Birmingham ook niet bepaald bekend om zijn prachtige en kristalhelder gearticuleerde accent. ‘Als je met iemand uit die stad praat, beginnen je oren spontaan te bloeden,’ grapte een vriendin van mij uit Liverpool. En dat zegt wat. Zelf is zij namelijk behept met een scouse accent uit die havenstad dat zo zwaar is aangezet dat de gemiddelde dokwerker er een puntje aan kan zuigen.
