Dorps internet
Wonen in een dorp maakt nederig. Vooral als je belt. Het komt voor dat ik telefonische interviews op mijn knieën bij de vensterbank moet doen, omdat het signaal anders wegvalt.
Jantien de Boer. FOTO NIELS WESTRA
Dichtbij het raam is de verbinding soms het beste. En soms niet. Dan vliegt er waarschijnlijk een merel door de atmosfeer of blokkeert de natte berk in de voortuin de hele bliksemse bende.
Ook televisie kijken op de laptop is aan speciale hoeken in huis gebonden. Deze week keek ik vlakbij de keukendeur naar de documentaire over Harry Mulisch.
In de werkkamer van het gestorven genie werden de leden van zijn oude herenclub geïnterviewd en net toen Jeroen Henneman iets interessants zei stond het beeld weer eens stil.
Och jeetje, dacht ik, terwijl ik naar de scheve mond van Jeroen keek. En och hemel, dacht ik even later, toen Cees Nooteboom ineens verstarde.
Nee, de ene dag is hier de andere niet
Televisie kijken met een slechte internetverbinding vereist een onverwoestbaar humeur. Harry Mulisch zat bij Pauw en Witteman aan tafel, zag ik bijvoorbeeld, waar hij vertelde dat hij bang was voor de invloed van de politieke islam.
Net toen ik eindelijk in de flow zat, viel het beeld weer stil. Jeroen Pauw hing raar naar links aan de vergadertafel. Hij oogde alsof hij een hersenbloeding had gehad.
Nee, de ene dag is hier de andere niet. Even leek het alsof er licht gloorde toen er in ons dorpshuis bijeenkomsten werden belegd over snelle internetverbindingen voor iedereen, maar inmiddels ben ik kopje onder gegaan in een ingewikkelde glasvezeloorlog.
Een paar weken geleden nog was ik blij toen ijverige mannetjes een helderrode internetkabel door het dorp aanlegden, maar het hebbeding bleek niet voor ons. De kilometers lange sliert was van Kabel Noord, die voor zover ik nu begrijp alleen de echt verre buitengebieden wil aansluiten.
Voor onze deuren suist straks dus snel internet, maar wij moeten wachten op aanbieder DFM/Delta die later hopelijk weer een nieuwe slang gaat ingraven. Het halve dorp heeft er solidair een handtekening voor gezet, omdat we anders buiten de boot dreigden te vallen, maar nergens valt te achterhalen wanneer we aan de beurt zijn.
Het blijft afwachten. Net zoals gisteravond, toen ik gegevens van mijn oude telefoon naar mijn nieuwe telefoon wilde overzetten. Ik zag balkjes, en meldingen en toen de draadloze operatie bijna was voltooid bleef de hele rotzooi steken omdat de verbinding tussen de twee telefoontoestellen was verbroken.
,,Als het draadloze netwerk waarmee u verbonden bent, traag of overbelast is, kunt u beter een kabel gebruiken’’, adviseerde een Apple-website. ,,Daarvoor hebt u een Lightning naar USB-3-camera adapter en een Lightning naar USB-kabel nodig.’’
Ik probeerde niet boos te worden, maar toen ik hikkend googelde hoe dat dan weer allemaal moest, zag ik dat een adapter 45 euro kost.
Zwaar ademend frommelde ik het nieuwe telefoontoestel weer in de verpakking. Misschien moet ik gewoon heel langzaam gaan leven. Veel Friese dorpen zijn er voor gemaakt.
