Curaçao verdient beter slavernijmuseum: nu is het een ratjetoe, een rariteitenkabinet en treurigstemmend | opinie

Daarbij zal ook de komende dagen prominent aandacht zijn voor het slavernijverleden. En terecht. De kranten zullen er dagelijks over berichten.

Uiteraard hebben vertegenwoordigers van slavernijnazaten de belangrijkste stem in de aanwending van middelen uit het bewustwordingsfonds, maar ik nodig de hoge Nederlandse delegatie uit om ter plaatse twee concrete suggesties te bekijken. Die passen uitstekend in het opgestelde programma.

Voor bewustwording ongeschikt

Het monument voor Tula, leider van de slavenopstand in Curaçao, staat in de buurt van de plek waar zijn onthoofde lichaam in zee gegooid is. Een begrijpelijke locatie. Maar het Park van de Vrijheidsstrijd waarin het beeld staat, bevindt zich inmiddels weggestopt achter een groot hotelcomplex, aan een troosteloze, doodlopende kade in een buitenwijk van Willemstad, moeilijk bereikbaar, het tegengestelde van ‘in de loop’.

Die plek is voor bewustwording totaal ongeschikt. Het zou passend zijn om het prachtige beeld te verplaatsen naar Plasa di Brión, hartje Otrabanda, vlakbij de plek waar Tula gruwelijk werd gemarteld en daarna onthoofd is. Alle toeristen zullen het standbeeld passeren, of ze nu van een van de vele in de buurt aanmerende cruiseschepen komen of de prachtige Emmabrug uit 1888 oversteken. QR-code erbij naar de Wikipediapagina’s voor Tula. Kost allemaal weinig en het bewustwordingspotentieel is aanzienlijk.

Treurigstemmend

En dan het Museum Kurá Hulanda. Het is gewoonweg pijnlijk om de kwaliteit van hét slavernijmuseum van Curaçao te beschrijven: een ratjetoe, een rariteitenkabinet, niet ontsloten, geen duiding, slecht verlicht, onleesbare documenten, artefacten van kwestieuze herkomst en betekenis, kruip-door-sluip-door kamertjes en gangetjes. Treurigstemmend.

Met zoveel kennis, kunde en middelen beschikbaar zou Curaçao toch een veel betekenisvoller museum kunnen, nee móeten hebben, een educatief museum van blijvende waarde en belang voor de bevolking en voor de vele, vele bezoekers van dit prachtige eiland.

Volwaardig partner

Het zou tegelijk en in goede samenwerking met het beoogde Nederlandse slavernijmuseum ontwikkeld kunnen worden, niet als ‘dependance’ zoals Sylvana Simons (BIJ1) stelt, maar als volwaardige partner. Gaat geen miljoenen kosten en slaat vele bewustwordingsvliegen in één klap.

Ludo Grégoire woont op C uraçao en is jurist Staats- en Bestuursrecht