Boekendag
Voor de zoveelste keer moest ik het huis door vanwege een boek waarvan ik zeker wist dat ik het had, maar dat zich ergens had verstopt.
Foto Annet Eveleens
Ditmaal ging het om de geschiedenis van het Polygoonjournaal, een programma met nieuwsberichten dat tot in 1987 in de bioscoop te zien was. Ik zag het boek voor me: rood kaft, titel Polygoon spant de kroon , maar waar lag het?
Al zoekend besloot ik: het is genoeg. Dit kan zo niet langer. We gaan er nú systeem en samenhang in brengen. En tegelijk de boekenkasten saneren - boeken wegdoen die weg moeten. Boeken die je ooit kocht omdat ze je iets leken, maar waarvan je je nu afvraagt wat je destijds heeft bezield. Of boeken die iedereen toen las en een dikke tegenvaller bleken.
Dus werd tweede kerstdag boekendag. Een ideale oplossing voor een dag waarop je toch maar drie mensen over de vloer mocht hebben. Als je pech hebt tref je immers drie saaie mensen, die alleen maar over voetbal of Heel Holland bakt kunnen praten. Goethe schijnt over iemand gezegd te hebben: ,Als hij een boek was, zou ik het niet lezen’’.
Dan kun je beter boeken hebben, veel gevarieerder gezelschap en je kunt er zoveel van in huis halen als je maar wilt. De vloer was er al snel bezaaid mee en ik kwam dingen tegen waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Een boek over de hond van Alva bijvoorbeeld. Of een opsomming van rituelen met poep overal ter wereld, verzameld door een Britse geleerde in 1891. En het boek over het Polygoonjournaal. Aan het eind van de dag stond bijna alles ordelijk in de kast. Het geeft een enorme voldoening. De enige tegenvaller is dat het stapeltje boeken die weg kunnen zo klein bleef.
asing.walthaus@lc.nl