Hij regelde een graf pal naast zijn overleden kameraad, 'zodat we het er in het hiernamaals nog eens over kunnen hebben' | Column Wieberen Elverdink
In de sporthalkantine werd ik gewenkt door een dorpsgenoot die met een tapbiertje was neergevlijd op een barkruk. Ik kende hem als een man die altijd al vol zat met anekdotes en deze keer had hij iets persoonlijks. ,,Dat míj dit overkomt’’, begon hij, waarna zijn ondeugende grijns plaatsmaakte voor ernstiger trekken.
Wieberen Elverdink. FOTO MARCEL J. DE JONG
Lees meer over
Hij was, zo vertelde hij met zijn knuist rond het glas, begonnen met het regelen van zaken voor later. Voor als het einde kwam. Nee, geen zorgen, er was nu niets met hem aan de hand, hij was 67 en voelde zich kiplekker, maar hij had wel een reeks heftige jaren achter de rug, jaren met tegenwind op verschillende terreinen en die hadden alles in een ander perspectief gezet.