Alpaca-drama door geknabbel aan giftige oleander-plant: 'Het is belachelijk dat er niks op het etiket staat'

Haar verhaal heeft een dubbele lading. Enerzijds is ze strijdbaar en vastberaden, anderzijds verdrietig en somber. ,,Ze is in mijn armen doodgegaan.”

Ze reconstrueert de trieste situatie vanuit de ruime schuur naast hun huis. ,,Hier hebben de plantjes gestaan”, wijst ze. Nietsvermoedend koopt ze een aantal bij een groencentrum in de buurt. ,,Ze stonden in de koopjeshoek. 50 procent korting, het was een impulsaankoop.” Maar ze zullen mooi staan op de pas aangelegde steiger, zo is de gedachte.

Juist vanwege de werkzaamheden aan die steiger, staan zij en haar man Harry de Jong de volgende dag iets later op dan gebruikelijk. De alpies, zoals Fennis de dieren steevast noemt, zijn al wakker en lopen door de schuur waar ze normaal gesproken ook slapen, maar waar deze keer een onverwachte -maar tot dan toe onzichtbare- vijand op de loer ligt. Het is rond negenen in de ochtend als het drietal naar buiten wordt begeleid.

,,Normaal gesproken doen we dat rond 7 uur, dan zijn ze nog redelijk in rust, maar nu waren ze klaarwakker.”

Wel ziet Harry dat de plantjes -naast de oleander ook nog een aantal grondplantjes- bezaaid over de vloer liggen. ,,Het zijn nieuwsgierige dieren. Ze vinden alles interessant, dus daar hebben we geen acht op geslagen”, aldus Fennis, die tot dan toe ook het gevaar van de oleander niet kent.

Ander gedrag

Het is pas in de middag als ze iets merken aan Cherry. Het beestje staat raar hoestend in de wei en gedraagt zich anders dan normaal. ,,Er zaten ‘s middags twee wespen aan tafel en ook bij de steiger zaten er veel. We dachten dat ze was gestoken”, is de eerste conclusie.

Een eerste onderzoek van Harry levert niets op en dus bellen ze zondagochtend de fokker en op diens advies de dierenarts. Die meet de temperatuur, checkt longen en hart, maar vindt vooralsnog niks. Ook gaat hij met een buis de keel van Cherry in om te kijken of daar iets vastzit, maar ook dit is niet het geval. ,,Ik weet het niet”, is zijn bevinding. Als hij ‘s middags weer komt, stelt hij de vraag: ‘Kan ze iets gegeten hebben?’

Op dat moment gaat bij Harry een lichtje branden: ,,Toen ik in de schuur kwam, lagen de plantjes over de wereld”, herhaalt Monique zijn woorden. Ze waren niet alleen geknakt, maar ook duidelijk aangevreten. Als ze ‘oleander’ intikken op Google, schrikken ze van de resultaten. Monique: ,,Die plant staat in de toptien van giftigste planten!”

Er wordt nog iets geprobeerd met Norit-pasta -een geneesmiddel om schadelijke stoffen te binden- en veel water. ,,Als ze de nacht doorkomt, komt het misschien goed”, vertelt de dierenarts bij vertrek.

'Haar longen piepten er over'

Ondertussen gaat het steeds slechter met Cherry. Fennis haalt haar telefoon tevoorschijn en laat het verval van het dier -een merrie, iets ouder dan een jaar- zien. ,,Haar longen piepten er over. Net of had ze een zwaar verwaarloosde longontsteking, maar dat was niet zo want ze had geen koorts.”

Uiteindelijk -ze kan steeds slechter lopen- tilt Harry haar naar binnen, de schuur in, waar hij haar op een kleed legt. De andere twee liggen iets verderop. Met haar laatste krachtsinspanningen probeert ze bij haar maatjes te geraken.

Fennis blijft in de nacht van zondag op maandag bij Cherry. ,,Ik heb een stoel neergezet met een kleedje en ben naast haar gaan zitten.”

Rond half 6 in de ochtend is de dood niet tegen te gaan. ,,Ze had steeds haar bek open, maar haar kop nog wel omhoog. Op het laatst belandde ze op haar zij. Heb ik haar kop in mijn armen vastgehouden. Daar is ze gestorven.”

,,Dat was pittig”, erkent Fennis. ,,Maar ik ben blij dat ik er bij was.”

Missie

Dan komt ze met het strijdbare deel van haar verhaal. De oleander-plant moet de boosdoener zijn, zo is de conclusie aldaar: ,,Al het andere is uitgesloten.”

Op het etiket van de plant staan twee vrolijk ogende kinderen getekend en een afbeelding van het resultaat -fraaie rode bloemen komen er uit- maar niks van een waarschuwing. En daar gaat het mis, vindt Fennis. ,,Op schoonmaakmiddelen staan allerlei waarschuwingen en symbolen op het etiket, maar hier staat niks op.” Dat moet anders, is haar mening. ,,Huizen hebben bijvoorbeeld een kleurlabel. Groen is energiezuinig, rood is dat niet. Zoiets zou hier ook kunnen. Groen is veilig en eetbaar, rood is zeer giftig. Dan kunnen ze die plant nog wel verkopen hoor, maar dan weten de mensen er iets van. Je wilt ook niet dat ze allemaal in de zaak gaan staan googelen. Het is belachelijk dat er niks op staat.”

'Het is heel simpel: plaats een klein balkje met kleuren op het etiket'

Even zoekt ze de schuld van de dood van Cherry bij zichzelf (,,Ik kan mezelf wel honderdduizend keer voor m’n kop slaan”) maar die gedachte maakt snel plaats. ,,Het is heel simpel: plaats een klein balkje met kleuren op het etiket. Dat is mijn missie. Als dat slaagt, heeft de dood van Cherry ergens toch nog zin gehad.”

NB: de zaak die de plantjes verkoopt is om een reactie gevraagd, maar is daar vooralsnog niet op ingegaan.