Niet 'gelikte' camping ontstond beetje bij beetje

Geen uitgebreide verwijsborden, of grote naams-aanduiding, slechts een klein bordje maakt duidelijk dat gasten op ‘kemping’ Hústernoard bij Oudwoude zijn gearriveerd. Eigenaar Frâns Boersma – ooit FNP-raadslid in de voormalige gemeente Kollumerland – hanteert de Friese schrijfwijze en volgt zijn eigen filosofie.

,,Ik wol by mysels bliuwe.’’ Dat betekent dat hij zich richt op de avontuurlijke toerist die op doorreis is. Zoals hij zelf ook wel met de motor op vakantie ging en ergens zijn tentje op moest zetten. Een gelikte camping is dan niet nodig, dus richt Boersma zich niet op dit ‘gelikte’ publiek.

Bij hem geen receptie, waar hij je vanachter de balie welkom heet. Boersma komt wel ergens van zijn terrein tevoorschijn als je je meldt met camper of tent. Want voor caravans heeft hij geen ruimte. ,,Ik ha ek al minsken sjoen dy’t it terrein efkes op rieden en wer fuort gongen. Ek goed. As se dit net sykje, binne der genôch oare campings yn de omjouwing.’’

Washok vol desinfectiemiddelen en schoonmaakmateriaal

De woning van Boersma ligt aan de andere kant van de Strobosser Trekfeart. In 2000 wist hij grond aan de overkant in bezit te krijgen bij een ruilverkaveling. Bestemmingsplanwijzigingen volgden en toen de 66-jarige Boersma vijf jaar geleden vervroegd kon stoppen als landmeter bij de gemeente Achtkarspelen, begon hij met de opbouw van zijn camping en haven. Omdat het washok dit seizoen gereed kwam, vond Boersma dat de basisvoorzieningen op orde zijn en dat hij open kon.

Midden op zijn terrein werd een haven met twintig ligplaatsen uitgegraven. De vrijkomende grond gebruikte Boersma om het campingterrein op te hogen. Het werd niet egaal verdeeld, waardoor het terrein nu glooiingen kent. Met als afscheidingen wat hoger gras, maakte hij ruime tentplekken, verrezen er twee blokhutten en kunnen negen campers aan het begin van het terrein staan. De plekken zijn zo groot dat Boersma zich over corona-afstanden geen zorgen hoeft te maken. Het washok staat om die reden vol met desinfectiemiddelen en schoonmaakmateriaal.

Dat washok is een keet uit de bouw, waarop hij een puntdakje maakte. Eerder had de campingbaas een echte ijzeren bouwcontainer als wasgelegenheid, maar dat was volgens zijn vriendin wat al te spartaans. ,,Dizze komt út Emmen. Efkes mei de frachtwein ophelle.’’ Houten zitbankjes tikte hij op de kop in Drachten, waar ze bij bestratingswerk aan de kant gezet waren. Stoelen op het terras komen van familie en voor de twee trekkershutten sloot Boersma een deal met vrienden. Die mochten een hut neerzetten en er een aantal dagen per jaar zelf verblijven, maar de rest is voor de verhuur.

Dorpsbewoners worden niet vergeten

Zijn camping zal nooit af zijn, beseft Boersma. Als hij tegen iets aanloopt wat hij kan gebruiken, zal dat aan de camping toegevoegd worden. Zo is er een vuurplek voor algemeen gebruik, maar staan bij de tentplekken ook ijzeren tonnen om een eigen vuurtje te stoken.

Met balken maakte hij zitplaatsen in het gras. ,,Kampearders mei lytse tintsjes ha gjin stuollen mei’’, verklaart hij deze voorziening.

Zette Boersma zich in het verleden in voor dorpsbelang, ook nu vergeet hij de dorpsbewoners niet. De jeugd mag gratis van de trailerhelling gebruikmaken en kan zo via de Strobosser Trekfeart op de Nije Swemmer komen. Er is een opstapplek voor kano’s en veel ligplaatsen zijn vergeven aan mensen uit de omgeving.

'Ik mei hjir graach rûnstrune'

Vanuit de loods op het terrein verricht Boersma de onderhoudswerkzaamheden. Als hij de kosten voor het onderhoud eruit krijgt, is de campingbaas tevreden. Eigenlijk is hij dat al als hij zijn dagelijkse rondje over het terrein maakt. ,,Ik mei hjir graach omstrune. Dan bliuw ik wolris efkes sitten op it bankje by de haven en genietsje ik.’’