Ze had de man die haar dochter doodde recht in het gezicht willen toespreken. Oogcontact willen maken. Zodat hij haar woede zag, haar pijn, haar verdriet. ,,Durf mij aan te kijken’’, sprak ze tot hem in de rechtbank in Groningen. Maar hij draaide zich niet om. Hij bleef zitten zoals hij zat, met z’n rug naar de publieke tribune. Schijnbaar onbewogen.