We moeten kinderen weer zien zoals ze zijn, want 'niemant is hetzelfde'

Weten we nog wel wat normaal is? Nu steeds meer kinderen in de jeugdhulp belanden, wordt deze vraag steeds urgenter. Moeten we de grenzen van het gewone niet wat oprekken, zodat er weer ruimte komt voor kinderen om zich te ontwikkelen zonder diagnose, medicijnen of psychische hulp?