Herinneringen aan de Elfstedentocht van 1997 van schaatsers, toeschouwers en vrijwilligers. 'Een zee van licht en orgie van gejuich, alsof ik zo de hemel ingleed'
Jan Venema uit Ryptsjerk maakte in 1997 deze foto van een van de rijders die op de finish zijn familie belde met een mobiele telefoon. Toen nog een betrekkelijk nieuw fenomeen. Langs de route stond de ANWB met posten waar rijders een mobiel telefoontje konden plegen om hun familie op de hoogte te stellen van hun vorderingen.
‘Altijd bijgebleven’, ‘Als de dag van gisteren’ en ‘De mooiste dag uit mijn leven’. Veel lezers hebben bijzondere herinneringen aan 4 januari 1997, de dag waarop voor het laatst een Elfstedentocht werd verreden.
‘Mei it ein yn ’e bek’ haalden de toerrijders in het pikkedonker met valpartijen en bezoekjes aan het riet de finish. ‘Tien keer doodgegaan en elf keer weer opgestaan’. En als je dan over de eindstreep kwam: ‘Een zee van licht en orgie van gejuich, alsof ik zo de hemel ingleed’.
