‘Als kleine jongen was hij grappig, maakte hij ons altijd aan het lachen. Een bescheiden joch ook, lief. Hij had wel wat problemen, hij hield zich bijvoorbeeld niet aan afspraken, had moeite met autoriteit. Daar hebben we toen hulp voor gezocht, we zijn bij verschillende therapeuten geweest, wat niet veel hielp. Uiteindelijk kwam het zo ver dat hij echt behandeling nodig had, buitenshuis. Rond zijn dertiende is hij naar behandelcentrum Woodbrookers van Jeugdhulp Friesland in Kortehemmen gegaan.” Het doet haar zichtbaar pijn, als ze vertelt over hoe haar zoon de opname in Woodbrookers ervoer. En de worsteling die hij doormaakte.