De shorttrackvloer is niet meer de plek waar ze het grootste deel van hun tijd te vinden zijn. In het Friese Akkrum geeft Daan Breeuwsma aan dat hij bij de ploeg van Jillert Anema, Team Albert Heijn Zaanlander, de kneepjes van het trainersvak leert. Rianne de Vries heeft een jaar later dan haar vriend haar schaatsen aan de wilgen gehangen en is nog zoekende naar een nieuwe invulling van haar leven. „De kernploeg is nu bezig met de zomertrainingen. Dan is het voor mij wel lastig, want ik voel me soms nog topsporter.”

Sprake van het zwarte gat is er niet, want hun boerderij is een meerjarenplan waar ze altijd haar energie in kwijt kan. De Vries, die bekend staat om haar lieve karakter, doet dan een onverwachte onthulling. „Daan is de klusser, ik de sloper. Ik ben al geregeld hier met een moker in de weer geweest”, zegt ze lachend.

Die sloper of ’bitch’, zoals Breeuwsma het noemt, had ze in haar loopbaan wel wat meer willen zijn. De Vries: „Ik had graag vaker op het podium willen staan en wat meer die ’bitch’ willen zijn. Aan de andere kant is dit mijn karakter. In het begin was ik nog liever, maar ik heb eraan gewerkt.”

Te lief voor keiharde topsport

Breeuwsma: „Ik had er moeite mee dat Rianne over zich heen liet lopen. Soms zag ik dingen gebeuren dat ik dacht: nu moet je gas geven. Ik hield dan mijn mond, want ik vond ook dat ze voor zichzelf moest leren opkomen. Ze is eigenlijk te lief voor keiharde topsport. In shorttrack is dat vooral heel erg moeilijk, want het is zowel een individuele sport als een teamsport. Je moet in de relay met de anderen kunnen opschieten, maar 20 minuten eerder moet je je teamgenoot ook genadeloos kunnen afstraffen. Die wisselwerking is heel moeilijk. Maar het siert Rianne dat ze zo’n supermooi karakter heeft.”

De Breeuw , zoals hij altijd werd genoemd, kondigde begin 2022, vlak voor de Winterspelen van Peking, zijn ’pensioen’ aan. „Toen ik me realiseerde dat ik niet meer goed genoeg was, wist ik dat het tijd was om te stoppen. Op een gegeven moment kom je op een leeftijd dat je ’gelukkig’ ziet dat de nieuwe generatie je voorbij gaat. Ik was wereld- en Europees kampioen. Ik wilde nog die medaille op de Spelen halen, dat was voor mij het ultieme. Ik zat niet meer bij de selectie, maar ik had wel het idee dat ik in de relay nog een meerwaarde was. Een jaar eerder waren we nog wereldkampioen. Als je het dan op de Spelen in Peking meteen mis ziet gaan, denk je wel: ik had het beter gedaan. Althans, dat gevoel had ik, want zeker weet je het natuurlijk nooit. Ik ben niet gestopt uit wrok. Het was gewoon klaar.”

Tweede viool

De Vries speelde sinds 2017 ook steeds vaker de tweede viool. In dat jaar leek ze de wereldtop te bestormen na haar Europese titel op de 500 meter, maar toen brak ze haar enkel. „Ik dacht vanaf dat moment écht te gaan oogsten, maar daarna is die enkel altijd een pijnlijke plek geweest. Mentaal was het vaak heel zwaar om er mee om te gaan. Andere meiden kwamen opzetten, zoals Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Lara van Ruijven. Je merkt dan dat de focus minder naar jou gaat en ik heb soms wel de steun gemist. De gemakkelijkste weg is dan weglopen en als Daan er niet was geweest, was ik misschien toen al gestopt. Als je telkens buiten de boot valt, is dat heel erg moeilijk. Toch heb ik mooie dingen gepresteerd en meegemaakt. Je leert als topsporter jezelf als mens heel goed kennen. Dag en nacht ben je met jezelf bezig. Ik ben er in veel opzichten sterker van geworden. Je leert dat niet alles vanzelfsprekend is én met tegenslagen omgaan.”

In het geval van de shorttrackploeg is dat zelfs extreem. In 2019 raakte Sjinkie Knegt bij het aansteken van een houtkachel ernstig verbrand en een jaar later stierf teamgenote Lara van Ruijven op 27-jarige leeftijd na een stoornis in haar auto-immuunsysteem. „In 2019 reden we de EK in Dordrecht. Ik ben er vooral trots op dat we daar met de relayploeg nog zilver pakten. We schaatsten met Sjinkie in onze gedachten. Die maandag daarna ben ik meteen bij hem langsgegaan”, zegt Breeuwsma, tevens de beste vriend van Knegt. „Toen ik hem zag, herkende ik hem nauwelijks. Er kwamen tranen bij Sjinkie, maar ik wilde me sterk houden voor hem.”

Hechte band

Knegt schaatst inmiddels al weer een tijdje; Van Ruijven leeft verder in hun harten. De Vries: „Het is nog steeds onwerkelijk dat Laar er niet meer is. Ik had een hechte band met haar, want we deelden altijd een kamer. Je slaapt niet alleen naast elkaar, maar je deelt veel dingen. We waren heel goed op elkaar ingespeeld en hadden een speciale band. Je bent topsporter en denkt dat je heel gezond bent. Dan ga je er niet vanuit dat een meisje van 27 jaar opeens overlijdt. Laar was een levensgenieter en dat neem ik mee. Ik ben me meer gaan realiseren dat we ook moeten genieten van wat we meemaken als topsporter. Tijd is kostbaar, want het leven kan zo voorbij zijn. Daarom sta ik ook achter mijn besluit om te stoppen met schaatsen. Nu is het moment om andere mooie dingen mee te maken.”

Breeuwsma: „Als we in Thialf zijn, zie ik nog steeds elke keer dingen die me aan Lara doen herinneren. Dat blijft heel moeilijk. Het is zoals Rianne het zegt: je hebt eigenlijk een soort relatie met elkaar als je zoveel met elkaar omgaat. Dat heb ik ook met Sjinkie, al weet ik niet of ik dat zo moet noemen met hem, haha. Vanaf mijn negende heb ik met hem gespard. Hij zal niet zo snel zeggen dat hij me mist, maar we hebben nog steeds heel veel contact. We appen als een stelletje ’oude wijven’. Hij laat me bijvoorbeeld weten wanneer hij zich ergert of als er dingen gebeuren die hij goed vindt. Ik ben gestopt, maar shorttrack is het mooiste wat er is. Ik heb afgelopen winter alle wedstrijden van begin tot eind zitten kijken.”

De focus ligt nu meer op het verbouwen van hun boerderij en het verzorgen van de lammetjes, die in ieder geval op genoeg aandacht en liefde kunnen rekenen van het koppel.