Springsteen spiritueler dan ooit op Letter to You
Jarenlang schreef Bruce Springsteen geen muziek meer voor hem en zijn E Street Band. Kon hij het niet meer? Het antwoord is er nu: Letter to You.
Bruce Springsteen maakte eindelijk weer een album met zijn E Street Band. Een cadeau bracht inspiratie. ,,In die gitaar zaten de nummers.”
Sinds 2014 ( High Hopes ) kwam er alleen in 2019 een studioalbum uit, maar op het ingetogen Western Stars ontbrak de E Street Band. Kon hij het eigenlijk nog wel? Rockmuziek schrijven die bij uitstek geschikt is voor hem en zijn band? Zeven jaar lang worstelde hij met die vraag.
Er moest een Italiaanse fan aan te pas komen om Springsteen het zetje te geven. De gitaar die de rocker twee jaar terug op straat cadeau kreeg na een theateroptreden op Broadway, bracht inspiratie. ,,In die gitaar zaten de nummers”, zegt Springsteen, die binnen de kortste keren in en om het huis bijna een album volschreef. Niet alles wat op Letter to You staat is namelijk nieuw; Rainmaker is al jaren oud en drie andere nummers dateren zelfs al van begin jaren 70.
If I was the priest bijvoorbeeld speelde de toen 22-jarige Springsteen in 1972 tijdens zijn auditie voor Columbia Records. Het nummer stond net als Janey needs a shooter en Song for orphans op de nominatie voor een van zijn eerste albums, maar nooit bracht Springsteen ze uit.
Op Letter to you vormen de drie stokoude nummers in een fris, eigentijds arrangement de hoogtepunten. Springsteen markeert ze subtiel; het zijn de enige nummers waarop hij de mondharmonica ter hand neemt. Ze benadrukken dat Springsteen als twintiger zijn beste songs schreef en laten horen hoezeer hij destijds werd beïnvloed door Bob Dylan.
Spontaan
Ze mogen oud zijn, ze vallen niet uit de toon op Letter to you , dat in november 2019 in slechts vijf dagen werd opgenomen op de ranch van Springsteen in Colts Neck, New Jersey. Hij zag af van demoversies, maakte samen met de band de arrangementen en dat leidde tot een album dat spontaan klinkt. Zijn inmiddels vaste producer Ron Aniello heeft er weinig aan gesleuteld, er werden geen partijen opnieuw ingespeeld of ingezongen. ,,Het is eigenlijk mijn eerste echte livealbum met de band”, zegt Springsteen, die het nooit moest hebben van zuiver zingen en live het best tot zijn recht komt. Hij is inmiddels 71 en op zijn twintigste studioalbum toont Springsteen zich spiritueler dan ooit. Het gaat over dierbare overledenen, zoals saxofonist Clarence Clemons (wiens plek in de band nu is ingenomen door neef Jake Clemons) en persoonlijk assistent Terry Magovern. Hun geesten voelt Springsteen nog om zich heen. Hij zingt erover op slotnummer I’ll see you in my dreams , tevens een mijmering over het hiernamaals.
Het geheel klinkt dankzij de beperkte productie dynamischer en natuurlijker dan op voorgangers als Wrecking ball (2012) en High hopes (2014). Zelfs vrij inwisselbare Springsteen-songs als titelnummer Letter to you, Burnin’ train en The power of prayer zitten je als luisteraar niet in de weg.