De gedichten van Myron Hamming - stadsdichter van Groningen - gaan als een trein in zijn debuutbundel 'Je droomt het niet zomaar' | recensie ★★★★☆

Hamming spreekt zijn lezer aan in het begin. Hij wil iets meegeven: ‘de urgentie van je eigen dromen’. Dat is tegelijk het thema en de kracht die zijn gedichten voortstuwt. Maar hoe doe je dat dan, je dromen urgent verklaren? In een wereld die niets anders doet dan je kant en klare dromen voorschotelen?

De reis van Hamming is lang. Met herhaling in taal en door beelden die hij stap voor stap uitbouwt, zoekt hij naar een ijkpunt: ‘ik weet nog hoe / ik de tijd kon raden als de zon ‘s ochtends / het kleinste keukenraampje weer vond.’ In dat ouderlijk huis hoopt hij zijn broer tegen te komen en dat die dan vraagt waar hij heen gaat: ‘en ik tegen hem zou zeggen: / geen flauw idee en hij: / ja, dat begrijp ik wel .’

Schrijven speelt een belangrijke rol. Want hoewel zijn wens een boek is dat duidelijk maakt ‘hoe ‘t kind in mij / nooit leerde schuilen’, beseft hij dat taal dat niet kan. Dingen kunnen ongezegd blijven. Daar zit de volgende stap: ‘de dunne rand aan de horizon / is geen bestemming, maar jouw uitdaging; / of je verder durft te dromen.’

Er komt een eind in zicht. Met vallen en opstaan, waarbij er soms net iets te veel herhaling is: ‘verwacht geen bestemming, verwacht geen aankomst / verwacht geen bergen (...)‘. Of een pakkend beeld over een gekooide gedachte dat verder uitgewerkt had kunnen worden. Maar de stuwende kracht blijft overeind tot het eind. En hier komt ook een antwoord op de vraag hoe je dromen urgent kunt verklaren:

om te zien hoe je ervoor staat terwijl de wereld

aan je trekt en jij onbezweken bij jezelf blijft en denkt

ik ken deze storm

ik herken die lucht nog

Myron Hamming heeft als spoken word-dichter een opvallende bundel op papier gemaakt. Zo nu en dan had een gedicht korter gemogen, had een beeld best wat meer aandacht kunnen krijgen. Maar de gedichten zelf gaan als een trein. Met die ene hartverwarmende oproep naar de lezer: durf te dromen.