Op zondagmiddag naar pake en beppe, met de auto van Wytgaard naar Blauhûs via Easterwierrum en Nijlân. Kunsthistoricus Feico Hoekstra herinnert het zich nog goed, dat zijn vader vlak voor het steile bruggetje over de Boazumer Feart extra gas gaf. ‘Net voorbij het hoogste punt (...) kwamen wij – mijn zus, zusje en ik – gillend en giechelend een halve seconde enkele centimeters los van de leren achterbank. (...) Altijd weer die golf in je buik. Prettig raar. Terwijl ik dit schrijf, voel ik het nog. Dat brugje zit voorgoed in mij, opgeslagen in mijn fysieke geheugen.’