Verdwijnen in een toon: Maciej Domaradzki speelt urenlang dezelfde noot op zijn contrabas. Om de terp, om 'De baren', om Bosk, om het helende effect en een beetje om Mata Hari
Contrabassist Maciej Domaradzki speelt dezer dagen urenlang dezelfde noot, op een open d-snaar. Wegens Arcadia-project De baren. En wat heeft Mata Hari daar nou weer mee te maken?
Maciej Domaradzki en zijn ene noot. Foto: Niels Westra
Die ene noot. Hoe veel vormen kan die aannemen? Het is een ademende beweging, gedicteerd door het tempo van zijn strijkstok. Maciej Domaradzki haalt hem over de d-snaar van zijn contrabas. Bezeten, geheeld. De geluiden van vogels, echte of die uit de ‘geluidslaag’ die bij de wandelende bomen van Bosk hoort , mengen zich als vanzelf met deze diepe, doordringende, verslavende toon.
Direct verder lezen?
