Zonder wat te zeggen pakte de man een jasse van de stoel naost him, zodat ik me daelegeven kon. Aanderhalf ure zat ik bi’j dit stel, dat overdudelik bi’j mekeer heurde, van Stienwiek naor Almere. En in al die tied hebben ze gien woord tegen mekaander zegd. Et was dat ze heur zo now en dan even beweugen, aanders leken et krek twie poppen van Madame Tussaud. Ze leesden niet en zatten ok niet op heur mobielties te koekeloeren. Ze zatten allienig mar te zitten. Zoks prikkelt vanzels in hoge maote mien fantesie.