In de nieuwe dramaserie Anoniem zitten Jeroen Spitzenberger en Anniek Pheifer, hij als geschiedenisleraar Jurre en zij als juriste Saar, in een uitgeblust huwelijk. Althans, bij de start...

Want de BnnVara-reeks vertelt bepaald geen kabbelend verhaal. Of Penoza -regisseur Diederik van Rooijen dit drama eenzelfde DNA als de hitserie over drugskoningin Carmen heeft meegegeven? „Ook Anoniem heeft een duistere onderlaag”, vindt Spitzenberger. „Maar het is in stijl heel anders. Het refereert aan comic books .”

Zijn personage, docent Jurre is getrouwd en vader van twee kinderen. „Hij is al heel lang samen met Saar, een buitengewoon slimme en ambitieuze dame die hoog in de boom bij Justitie zit. Jurre komt tot de conclusie dat hij niet gelukkig is met waar hij nu staat. In een ander verhaal had je dit een midlifecrisis genoemd, dan begon hij misschien aan een affaire, had een motor gekocht, zijn kop kaal geschoren en was naar Nieuw-Zeeland vertrokken. In Anoniem kiest Jurre ervoor de strijd aan te gaan met de misdaad. Hij gaat achter drugscriminelen aan, eigenlijk net zoals zijn vrouw. Alleen geeft hij daar op een heel andere manier invulling aan.”

Wijsheden

De docent strooit gedurende de serie met wijsheden van historische figuren. ,,Jurre gaat bij zichzelf te rade: wat is míjn rol eigenlijk? Ben ik een man die op een ingeslapen punt in zijn leven alleen maar verslag staat te doen van andermans beslissingen, dilemma’s en heldendaden? Of ga ik zelf een actieve rol in de geschiedenis vervullen? Een mooi, herkenbaar dilemma.”

Spitzenberger waagt zich niet aan een stellige voorspelling of het tiendelige Anoniem een hit gaat worden. „Mijn vermoeden is wel dat het heel goed is geworden. Ik voelde tijdens het filmen dat we dezelfde kant op dachten. Het is altijd fijn als je oeverloze discussies die niets bijdragen op de set kunt vermijden: dat er een richting is bepaald en daarnaar wordt gehandeld. Dat had ik bij Oogappels , bij Het jaar van Fortuyn en ik denk dat we dat ook hier voor elkaar hebben gebokst.”

Klein land

Het is belangrijk voor hem om zichzelf niet te herhalen. In ieder geval zo min mogelijk. „Je kunt het niet altijd voorkomen. We leven in een klein land, met een bescheiden film- en theaterindustrie. En daarbij heb ik niet helemaal in de hand hoe anderen naar mij kijken. Ik kom regelmatig mensen tegen die mij kennen van één bepaalde rol. Die gaan nooit naar het theater, terwijl ik ook al 25 jaar op de planken sta. Twaalf jaar geleden besloot ik geen romantische komedies meer te doen, nadat ik er net in een aantal achter elkaar had gespeeld. Maar nog steeds zijn er mensen die als ze mij zien denken: ‘oh ja, dat is die jongen van Mannenharten 2 .”

Bijleren, dat is zijn doel gebleven sinds die begintijd rond Russen . „Ik ben altijd moeilijke dingen aangegaan, zelfs rollen waarvan ik dacht hmm, ik weet eigenlijk niet hoe ik dit moet doen.” Moest hij ook bij Anoniem nog op zijn tenen lopen? „Non-stop! Ik overdrijf niet. Dat kwam ook omdat er ontzettend veel nachtshoots waren: zo’n spannende serie wil je niet bij fel daglicht vertellen, maar we filmden in de lente en zomer. Dat was een probleem, de meeste scènes werden daarom tussen 22.00 uur en 05.00 uur opgenomen. Dat was zwaar, ik heb ook nog een gezin en soms overdag nog klussen te doen.”

Dankbaarheid

Powernaps waren zijn redding. „Die houden me al een kwart eeuw op de been”, zegt Spitzenberger met een lach. „Ik werk heel hard en heel veel. Met altijd wisselende schema’s waardoor ik flexibel moet zijn, zowel qua geest, agenda als lijf. Ook nu staat er weer heel wat gepland. Maar ik probeer rustig te blijven en herinner mezelf eraan dat ik dit heel erg leuk vind. Ik denk ook dat ik er echt heel goed in ben, daar ga ik niet vals bescheiden over doen. Dankbaarheid overheerst voor alles wat ik mag meemaken: ik doe niets met tegenzin.”

NPO 1, 20.33 uur