Thomas van Luyn over zijn rol van de verteller in de 'The Passion' vanuit Harlingen: 'Je voelt de emoties die in het verhaal verstopt zitten’

 Thomas van Luyn: ,,Het enige waar ik me zorgen over maakte is het feit dat ik niet gelovig ben.’’

Thomas van Luyn: ,,Het enige waar ik me zorgen over maakte is het feit dat ik niet gelovig ben.’’ Foto Evert Elzinga

Thomas van Luyn (55) is dit jaar de verteller van ‘The Passion’, tijdens het paasevenement dat vanuit Harlingen op 6 april wordt uitgezonden.

Eerder is onthuld dat Jezus door Sinan Eroglu, Maria door Marlijn Weerdenburg en Judas door Buddy Vedder wordt gespeeld. Ferdi Stofmeel neemt de rol van Petrus op zich en Bertrie Wierenga kruipt in de huid van Maria Magdalena. Dragan Bakema is politicus Pilatus. Anita Witzier keert tijdens deze dertiende editie, waar na 2 jaar weer publiek welkom is, terug als verslaggever.

Van Luyn is geen trouwe kijker van The Passion , geeft hij grif toe. „Ik heb het een enkele keer voorbij zien komen, maar ik kijk überhaupt niet zoveel tv. Wel besloot ik meteen mee te doen omdat het een mooie, goedgemaakte en ontroerende productie is.”

The Passion blijkt keer op keer een hit. Ook vorig jaar trok hij meer kijkers dan het NOS 8 uur journaal. Kan je dat verklaren?

„J e voélt de emoties die in het verhaal verstopt zitten. Ook door de muziek en het lichtgevend kruis komt de grootsheid en het belang ervan echt naar boven. Dat is de reden dat ook niet-gelovigen kijken. Een leraar vertelde me dat kinderen die niet kerkelijk zijn toch graag voor The Passion gaan zitten. Dit verhaal zit denk ik in ons DNA.”

Wat heb jij met het geloof?

„Ze lf ben ik niet gelovig, mijn vader wel. Hij nodigde me weleens uit op zondag mee te gaan naar de kerk maar ik bleef liever thuis koekjes eten en strips lezen. Voor hem was het iets persoonlijks, niet iets wat anderen moesten. Mede daardoor heb ik nooit een negatief gevoel gehad over het geloof. Ik heb er juist warme en lieve associaties bij. Als kind geloofde ik trouwens wel, je richt je als jongetje toch op je vader. Ik had een kinderbijbel en hield van de musical Godspell . Maar de kerk... Dat vond ik zo’n commitment: om elke zondag op die bankjes te zitten tussen mensen die ik niet kende en te luisteren naar een meneer. Ha, misschien deed het me iets te veel denken aan school.”

Dit jaar is het thema ‘Leun op mij’. Waar denk jij aan bij die drie woorden?

„Li efde en vertrouwen. Het is heel moeilijk om toe te geven dat je hulp nodig hebt, om je te laten steunen als je je zwak voelt. We wantrouwen elkaar meer dan ooit. De centrale boodschap van The Passion is wat Jezus almaar predikt: kijk elkaar in de ogen en vertrouw elkaar, want we zijn echt allemaal hetzelfde. We hopen op dezelfde dingen, zijn bang voor dezelfde dingen. Ergens voelen we dat wel, maar we worden steeds bang gemaakt voor elkaar. Maar als je toch samen gaat zitten, blijk je wederzijds veel steun te kunnen ervaren. ‘Ga voor onvoorwaardelijke acceptatie, onvoorwaardelijke liefde en verbondenheid’. Die boodschap herhaalt Jezus in de bijbel op duizenden manieren.”

Wat gaat jou beter af: leunen op iemand of andersom?

„Ik vind het véél moeilijker om te leunen. Zit jij in de problemen, dan heb je een goede aan mij. Maar als ik het zelf zwaar heb, durf ik dat eigenlijk niet te delen. Ik vertrouw mensen niet zo erg. We hebben allemaal weleens op iemand geleund die ons liet vallen. Dat begint al bij je ouders en daar komen de klappen van het leven nog overheen. Daar word je wantrouwend van, denkend: ‘oké, ik moet op mezelf passen’. Dan laat je niet langer het achterste van je tong zien, probeer je jezelf een houding te geven en sluit je je af. Dan ben je niet meer verbonden met anderen. Wie laat zichzelf bijvoorbeeld op zijn werk echt zien? Dit is een levensles die ik al kende, maar door deze insteek van The Passion nu weer kan doorvoelen.”

Waar kijk je vooral naar uit?

„Ei genlijk vooral naar het proces waarin we nu zitten: het schrijven van de tekst. De redactie gaat niet over één nacht ijs en steekt er zoveel werk in. Ook om te ontdekken wie ik echt ben, dat vind ik super-ontroerend. En verder natuurlijk de uitzending. Dat is live, spannend, maar daar ben ik wel goed in. En het is een grote productie, met het orkest en publiek, allemaal heel cool natuurlijk.”

Om verteller Ruud de Wild was vorig jaar nogal wat te doen. Hij stotterde volgens veel kijkers te veel. Anderen vonden het juist mooi, kwetsbaar en authentiek. Ben je voorbereid op kritiek ?

„Da ar heb ik eerlijk gezegd nooit over nagedacht. Het enige waar ik me zorgen over maakte is het feit dat ik niet gelovig ben: zullen mensen daarover vallen? Verder hoort zulke kritiek er gewoon bij in Nederland: het weer is altijd slecht, voetbal is altijd slecht en de presentatie van Zomergasten ook. Als je eerlijk zegt wat je vindt en voelt, heb je niks hoog te houden. En ach, anders blijf ik een weekje uit de buurt van sociale media.”