Namen eisers vergoeding oorlogsschade niet genoemd op zitting

De eisers overlegden "aangrijpende relazen" vooraf, aldus de rechtbankpresident, die bij aanvang van de zitting aankondigde dat hun namen daarom bijna geen van alle worden uitgesproken. Zo kan er in de openbaarheid geen link worden gelegd met de eisers en wat hun familie en zij hebben meegemaakt. Bij de rechtbank en bij de Staat zijn ze wel bekend.

De verhalen gaan onder meer over uithongering, marteling, onthouding van medische zorg en seksuele uitbuiting. Daarna volgde een kille ontvangst in Nederland en oefenden de gebeurtenissen uit de oorlogsjaren invloed uit op de latere levens van de slachtoffers en die van hun kinderen.

Ongelijke behandeling

Van Japan zelf denken de eisers niks meer te kunnen verwachten, omdat Nederland de rechten van de slachtoffers heeft afgekocht in twee verdragen, het Vredesverdrag van San Francisco uit 1951 en het Stikker-Yoshida Protocol uit 1956. Japan heeft daar ook vaak op gewezen. De Nederlandse staat moet er in de ogen van de stichting daarom nu eindelijk eens zelf voor opdraaien. Volgens haar raadsman heeft een aantal van de overlevenden wel een "fooi" gehad, maar stond die niet in verhouding tot wat er voor de slachtoffers van de oorlog in het Europese deel van het koninkrijk is geregeld. Er is sprake van "ongelijke behandeling". De Staat kan zich niet verschuilen achter Japan en is zelf verantwoordelijk voor zijn eigen handelen, aldus een van de raadslieden.

De rechtbank heeft de kwestie, mede gezien de leeftijd van een aantal eisers, zo snel mogelijk geagendeerd. Volgens hun advocaat heeft dat de groep goed gedaan. "Het is de laatste kans op erkenning en rechtsherstel."