Militair Marco ging op slopende missies. Hij knakte en raakte bijna alles kwijt. 'Ik verwijt Defensie niks, maar die bureaucraten met hun rekenmachientjes alles'
Ook getrainde militairen als ‘genezerik’ Marco Boerendonk (47) lopen tegen grenzen aan. Bloedige gebeurtenissen tijdens lange missies onder hoogspanning in Afghanistan en Irak nestelen zich in Boerendonks hoofd tot het overloopt. Hij knakt wanneer hij onterecht wordt gearresteerd voor vermeende oorlogsmisdaden. PTSS was hard op weg hem te slopen, maar na jaren breekt eindelijk de zon door.
Marco Boerendonk loopt weg bij de helikopter waar een gewonde militair in is gelegd. Het bloed zit nog op zijn rechter onderarm. Foto: privébezit Marco Boerendonk
Hij verwijt defensie niks. Niet het bloed van gewonde militairen dat zijn gymschoenen doorweekte, als combat medic bij het 13e bataljon luchtmobiele brigade uit Assen. Niet de lichaamsdelen die hij bijeenzocht. Niet de constante vrees om op een bermbom te rijden. Niet de bloedvegen op zijn armen na het afvoeren van gewonden naar helikopters. Of de vele militaire ceremonies waarbij hij lijkkisten in de buik van transportvliegtuigen zag verdwijnen.
Marco Boerendonk (47) was per slot van rekening een trotse militair, bijna achttien jaar lang, met missies in Bosnië, Irak en Afghanistan. Een stoere medic die het leven redde van meerdere militairen: zoals een Amerikaan die in zijn hoofd was geschoten en een Nederlandse boordschutter die een zware bermbom ternauwernood overleefde.
Maar toen ex-korporaal Boerendonk in 2014 door een posttraumatische stressstoornis (PTSS) psychisch in de problemen raakte kwamen de ambtenaren, de Defensieburgers, de juristen, de rapporten, de keuringen, de brieven en het eindeloze gesteggel met Defensiebeambten over een financiële regeling. Want ‘gewoon werken’, dat lukt sindsdien niet meer; hij kan geen enkele baas garanderen dat-ie op tijd aanwezig is op kantoor of in de keet.
Die ,,bureaucraten met hun rekenmachientjes” en hun ellenlange briefwisselingen. Ja, die verwijt hij álles.
Zijn medische dossier beschrijft de duikvlucht die hij maakte door de PTSS. Hij verloor vrijwel alles: relaties, contact met zijn kinderen, zijn gezonde verstand, eergevoel, zelfs het dak boven zijn hoofd. From hero to zero . Vijf lange jaren woonde hij in veteranenopvangcentra in Assen en Eelde.
Maar nu breekt de zon door.
